IK MIS, DUS IK MAAK toont hoe kunstbeoefening kan bijdragen aan het verwerken van verlies. Niet alleen het verlies van een dierbare, maar ook van gezondheid of een geboorteland. 'Rouw' is overal en we maken het allemaal mee. Voor dit project zijn Eva Geutjes en Renée Verberne in gesprek gegaan met zes mensen die elk een eigen verlies meedragen. Deze verhalen zijn door Renée vertaald naar gedichten. Deze gedichten dienen als basis voor de verschillende afdelingen om nieuw werk mee te creëren. Zo laat de afdeling Dans zich inspireren tot het maken van een aantal bijzondere perfomances en is de Beeldende afdeling aan de slag gegaan met doeken die zij, naar aanleiding van het gedicht, bewerken en beschilderen. Tijdens dit maakproces ontstaat iets heel moois. De persoonlijke verhalen van cursisten komen naar voren en er worden ervaringen gedeeld. Het schept verbinding en maakt rouw op een laagdrempelige wijze bespreekbaar en minder "eng".